Vergeving onthouden is als het omarmen van kanker
John Smallman met Saul op 21 april 2013
In de spirituele rijken is er veel ruchtbaar geworden (has been transpiring) terwijl de nieuwe energieën die de Aarde omhullen zijn versterkt en geïntensiveerd om te helpen bij het aanstaande ontwaken van de mensheid. Ja, het is aanstaande! Er is jullie veel beloofd, en het moment van inlossing nadert met rasse schreden. Desalniettemin is er veel te doen om de essentiële voorbereidingen voorafgaande aan de komst van deze goddelijke en langverwachte gebeurtenis, te voltooien, en ieder van jullie heeft daarin een belangrijke rol te spelen. Dat gaat grotendeels over het loslaten van oordeel en het omarmen van vergeving, vooral aangezien jullie bewustzijn van het wangedrag en verraad gepleegd door degenen die je hebt vertrouwd, evenredig groeit met het aantal klokkenluiders die eerder verborgen informatie over bedrog en corruptie in hoge plaatsen vrijgeven, en misbruik van hun positie door hen die deze bekleden.
Wat er, in vele gevallen, is gedaan, is bepaald gewetenloos, maar jullie zijn allemaal goddelijke wezens, geschapen in Liefde van Liefde, en jullie allemaal kozen ervoor afscheiding van jullie goddelijke staat te ervaren. Het resultaat is groot lijden geweest. Er is niemand belichaamd op Aarde op dit moment in jullie evolutie, die, zoals Jezus ons zegt in de bijbel, ‘zonder zonde is’, en daarom is er niemand die in staat is tot het maken van een eerlijke, onvooringenomene, en faire beoordeling van wie dan ook zijn gedrag. Oordeel moet worden overgelaten aan God omdat Hij iedereen oordeelt als zondeloos en alleen hun goddelijke volmaaktheid ziet.
Onvoorwaardelijke vergeving is het essentiële pad naar ontwaken, samen met de vredige insluiting (containment) en restrictie van degenen die zouden willen doorgaan, tenzij aldus ingesloten, anderen te misbruiken. Liefde, het Bron-veld waarin schepping plaats vindt, accepteert iedereen, ongeacht hun zonden, en door dat te doen lost het de woede en wrok op die mensen naar zonde leidt.
‘Zonde’ treedt op wanneer iemand zich ongeliefd, ongeaccepteerd, onverzorgd, veracht, ontoereikend, onwaardig, beschaamd of afgewezen voelt. Het is een wanhopige roep om aandacht, liefdevolle aandacht, die veronachtzaamd of van de hand gewezen is. Iedereen heeft dat op een bepaald moment ervaren, en iedereen weet wat een heerlijk gevoel van vreugde en troost wordt ervaren als onvoorwaardelijke acceptatie die onliefdelvolle en angst-inducerende omstandigheden vervangt. Dus iedereen weet, diep in zichzelf, dat tenzij ze van harte vergeving omarmen en het onvoorwaardelijk bieden aan iedereeen waarvan ze geloven dat zij hen op enige manier hebben beledigd of mishandeld, zij zullen doorgaan te worden verslonden of opgegeten door bitterheid, wrok en woede.
Het is een vicieuze cirkel omdat degenen die vasthouden aan bitterheid, wrok en woede de Liefde afweren, vaak gelovend dat ze ongeliefd zijn, en zich dan vaak gedreven voelen zich te gedragen als degenen van wie ze vinden dat ze niet in staat zijn te vergeven. Vergeving onthouden is als het omarmen van kanker, want het voedt zich ten koste van de gastheer, de ervaringen van geluk, vreugde, of tevredenheid voorkomend, en ze vervangend door een verbitterd, maar misplaatst gevoel van tevredenheid in de rechtvaardige weigering om te vergeven. Jullie hebben een uitdrukking: ‘je neus afbijten om je gezicht te kwetsen’ (‘biting off your nose to spite your face’), wat hier heel toepasselijk is.
Om rustig te worden, om vrede te ervaren, is het essentieel om, vrij en onvoorwaardelijk, te vergeven. Velen denken dat dit onmogelijk is omdat ze zo zijn misbruikt, zo ernstig hebben geleden, en geloven dat vrede en tevredenheid alleen voor hen mogelijk zijn als ze compensatie krijgen en weten dat hun misbruiker naar behoren is gestraft. Maar dat werkt niet. Wanneer er recht is geschied blijft de pijn, en de bitterheid die het misbruik heeft gewekt blijft doorgroeien. Wanneer de bitterheid wordt aangemoedigd en beschouwd wordt als een recht en een voorrecht waaraan het slachtoffer zich kan vasthouden, dan is geen compensatie ooit genoeg. De klacht ‘niemand kan mij teruggeven wat werd afgenomen’ is helemaal waar. Maar focussen op die overtreding van iemands persoonlijke soevereiniteit in plaats van het los te laten, betekent dat het leven de slachtoffers passeert, wanneer zij de herinnering aan de overtreding vasthouden als hun meest kostbare bezit.
Vergeving staat een persoon toe om verder te gaan, om zich te herverbinden met het leven, en opbeuring en troost te vinden waar ze die mogelijk het minst verwachten, namelijk, in het loslaten van de extreem zware last die niet vergeven met zich meebrengt. Door vergeven laat je die ondraaglijke emotionele last los, die nooit op enige andere manier kan worden losgelaten. Steungroepen verergeren vaak de last door het stimuleren van overmatige hoeveelheden van introspectie en discussie die het gevoel van het onrecht aangedaan zijn, kunnen versterken, in plaats van de last te verlichten die je draagt, zoals hun doel is. Door te vergeven openen jullie je hart om de overvloed van Liefde te ontvangen die je continu omhult, op je wachtend Het te accepteren. De lichtheid die je zult ervaren als gevolg van het iemand die je pijn heeft gedaan werkelijk vergeven, zal je verbazen.
Vergeving is een groot healer en de mensheid heeft healing nodig. Omarm het en geniet van de vrede, de voldoening en tevredenheid – laat staan de opluchting – dat het dat doen toestaat en geeft.
Met heel veel liefde, Saul.
Zoals gechanneld door John Smallman.
Vertaling: René
Geen opmerkingen:
Een reactie posten