Dat is de afscheiding: de schijnbare alleenheid van een klein en onbeduidend individu
John Smallman met Saul op 25 augustus 2013
De eenheid van de gehele schepping, haar onderlinge verbondenheid, kan niet langer worden genegeerd of ontkend, en daaruit volgt onvermijdelijk de erkenning dat alles wat zich voordoet de gehele schepping beïnvloedt. Maar deze erkenning is een nieuw concept voor hen die ondergedompeld zijn in de illusie en het is slechts zeer recentelijk door jullie mainstream wetenschap geaccepteerd en erkend, hoewel velen het toch nog graag zouden willen ontkennen. Het is een ongemakkelijke waarheid, erkenning en acceptatie daarvan vraagt om veranderingen binnen de mensheid – veranderingen in overtuigingen, in percepties, in meningen, in gedrag, en in menselijke activiteiten, die allemaal een grote vermindering van de egoïstische persoonlijke agenda’s vereisen die endemisch zijn en die een belangrijke indicatie zijn van het gevoel van afscheiding en de daarmee gepaard gaande noodzaak van zelfredzaamheid, die de algemeen menselijke levenservaring is, en dat gedurende eonen is geweest.
Zelfredzaamheid als mens is een gevoelde behoefte – een middel om te ontsnappen aan de slavernij door een meedogenloos systeem van regels, voorschriften en agressieve uitspraken binnen schijnbare vrijheid, maar slechts een zeer klein aantal mensen kunnen op zichzelf vertrouwen voor enige mate van succes. Jullie zijn onderling afhankelijk, hoewel je veel zoekt om jezelf te bewijzen dat je niet iemand nodig hebt om te gedijen en te bloeien, zoals jullie verschillende culturen en samenlevingen heel duidelijk demonstreren. Sommigen geloven dat ze zelf volledig onafhankelijk zijn, in zoverre dat ze voldoende rijk zijn om te kopen wat ze nodig hebben ten aanzien van goederen en diensten, maar onder de oppervlakte van die zelfverzekerdheid liggen intense angst en bezorgdheid. En dat is de afscheiding: de schijnbare alleenheid van een klein en onbeduidend individu in een klaarblijkelijk onverschillig en grenzeloos universum. Dat is volkomen onnatuurlijk omdat je geschapen werd als een met God – en dat kan nooit veranderd worden – en toch lijkt het dat je alleen bent, en dat is puur omdat jullie ervoor kozen om je ware identiteit te ontkennen als een geheel dat onderdeel is van een oneindig veel groter geheel: de Ene die God is.
Die staat van ontkenning is gehandhaafd sinds het moment dat jullie ervoor kozen de afscheiding te ervaren, eonen geleden, en lijkt nu absoluut echt... behalve dat de mensheid eindelijk begint te erkennen dat afscheiding, individualiteit, onafhankelijkheid van elkaar illusoir is. Gedurende vele eonen en vele levens hebben jullie je verbonden met leraren, wijze mensen, die hebben geprobeerd je de Realiteit te laten zien, en hoewel jullie ogen gesloten bleven, werden zaden geplant die langzaam ontkiemden in jullie collectieve denkgeest. Die zaden groeiden sterk en vastberaden en zijn nu aan het bloeien in het besef van de onmogelijkheid van de afscheiding van jullie Bron, hoewel voor velen nog steeds een mysterie blijft, wat die Bron zou kunnen zijn.
Het gevoel of weten van jullie eenheid met jullie Bron is eeuwig geïmplanteerd in ieder van jullie op het moment van je schepping, en is onuitwisbaar want het maakt deel uit van de goddelijke creatieve intentie. Maar, door het bedenken en het bouwen van de illusie, waarin het lijkt dat jullie binnen zijn gegaan, de deur achter je dicht gedaan en op slot gedaan hebbend, maakten jullie de bewuste vrije wil keuze die goddelijke waarheid te vergeten en er onbewust van te blijven, zo lang jullie in de illusie geloofden en het ondersteunden. Dat geloof laat na; het is aan het oplossen, en jullie worden je bewust van de zinloosheid van het ontkennen van het bestaan van de Bron van alles wat bestaat. Velen die streven en worstelen op het gebied van wetenschap, geneeskunde en psychologie, proberen nog steeds wanhopig vol te houden dat de mens slechts een reeks is van samenhangende, maar in principe zinloze chemische reacties in een volkomen willekeurig gevormde fysieke omgeving, maar hun inflexibele houdingen zijn niet bestand tegen de enorme en snel groeiende hoeveelheid bewijzen van het tegendeel.
Jullie zijn spirituele wezens met een zeer beperkte fysieke ervaring in het menselijke lichaam – een ervaring die jullie ooit tijdelijk bijna tevreden stelde, en dat nu zeker niet doet. Hoe zou dat de oneindig machtige kinderen van God tevreden moeten stellen die diep van binnen weten, dat er iets heel ernstig mis is met hun menselijke ervaringen? Jullie zijn gemaakt voor Liefde van Liefde, en om met een gevoel van ongeliefd zijn te leven, wat de algemene menselijke ervaring is, is op zijn minst verontrustend en meer realistisch uiterst pijnlijk. Derhalve besteden jullie je levens om te zoeken naar dat ontbrekende en belangrijkste aspect van jezelf. Meestal geef je dat jezelf niet toe, maar zoek je in plaats daarvan de goedkeuring van anderen door het ontwikkelen en demonstreren van talrijke vaardigheden en capaciteiten in een wanhopige poging om jezelf bij hen geliefd te maken. Ongeacht hoe succesvol jullie bij deze pogingen zijn, ze kunnen jezelf niet tevreden stellen, en jullie prestaties zullen uiteindelijk tot as vergaan, want je ware en eeuwige natuur is Liefde, waarvan niets de mogelijkheid heeft het te kunnen vervangen, en Erzonder te zijn omdat je Het ontkend hebt of je Ervoor verborgen, bezorgt je een enorme pijn en angst.
Het goede nieuws is dat jullie nooit zonder Het zijn, want zonder je goddelijke essentie zijn is onmogelijk, en de menselijke paden die ieder van jullie volgen, werden zorgvuldig voorbereid om jullie uit je ontkenning, jullie gevoel van totale verlatenheid (ontkend en diep begraven in de meerderheid van de mensen) te leiden, en jullie te doen ontwaken uit de nachtmerrie die jullie met zoveel maar belachelijke hoop van het een permanente verbinding met God niet nodig hebben, waren binnengegaan.
Aangezien jullie waren geschapen als zulke krachtige, goddelijke wezens, vrij om je krachten te gebruiken, net zoals je behaagde, was het relatief eenvoudig voor jullie om de illusie te bouwen. Het probleem is dat jullie zulk goed werk deden dat jullie nu grote moeite hebben in het waarnemen dat het een illusie is. Zelfs degenen onder jullie die de bewuste keuze maken om te beseffen dat jullie spirituele wezens zijn, geliefden van God, moeten nog steeds doorgaan met een leven in de illusie, tot het moment van jullie onvermijdelijke ontwaken. En dat leven tracht je voortdurend af te leiden van enig gevoelde betekenis van je ware, goddelijke identiteit, door je neer te trekken in de duisternis van de afscheiding, waar het lijkt alsof in leven blijven een niet-aflatende strijd is in een ongastvrije omgeving, waar je vrijwel niemand kunt vertrouwen. Het is heel ongemakkelijk voor jullie, dus vergeet dat zelfredzaam zijn maar en vraag ons in de spirituele rijken om jullie op elk moment te helpen om je angsten, twijfels en zorgen te overwinnen, en we zullen jullie heel graag instant te hulp schieten. We houden allemaal zielsveel van jullie en willen jullie slechts helpen te ontwaken in de eeuwige vreugde van het volledig ontwaakt en volledig bewust zijn in jullie goddelijke Huis, waar in waarheid jullie altijd en nu al zijn.
Met heel veel liefde, Saul.
Vertaling: René
Geen opmerkingen:
Een reactie posten